‘Religie, humor en kunst horen bij elkaar. Ze doen alle drie hetzelfde: ze geven vorm aan het onuitspreekbare. Op het moment dat religie problemen heeft met humor of met kunst, dan klopt er iets niet, want ze doen alle drie precies hetzelfde, alleen dan op hun eigen manier.’
Herman Finkers sprak deze woorden, en sorteerde zich daarmee voor als model in deze serie. Maar voor welke heilige moest hij dan model staan? Dat werd ik, en ik kan me daar prima in vinden hoor!
Ik, Pippo buono, goede Flip of Heilige Nar zo je wilt.

Ik word geboren als Philippo Neri in Florence als zoon van een notaris. Ik krijg mijn onderwijs bij de Dominicanen in het San Marcoklooster. Mijn vader wil me daarna graag bij mijn oom in de leer laten gaan om koopman te worden. Maar ik wil mijn leven anders invullen en trek naar Rome, waar ik huisleraar word voor de twee kinderen van een rijk gezin. Daarnaast studeer ik theologie, filosofie en rechten. Ook ben ik veel op straat. Ik praat er graag met allerlei kinderen, jongeren en daklozen. Het word me duidelijk hoeveel verdriet en nood mensen soms in hun leven ervaren, en ik vind het bijzonder om ze daarin bij te staan. Met humor en de goede woorden raak ik vaak de juiste snaar. Het is een tijd waarin veel mensen de kerk verlaten vanwege schandalen en corruptie. Ik roep de mensen op om het goede te doen!

Samen met mijn biechtvader Persiano Rosa richt ik een broederschap op voor de ondersteuning van zieken en pelgrims. Ik ben al 36 als ik op aandringen van onder meer deze Persiano tot priester word gewijd.
Tja, in die tijd zijn er nog geen psychologen of psychiaters, en veel mensen weten mij te vinden in hun geestelijke of psychische nood. Als ik over Christus vertel, word ik zelf vaak erg vrolijk. Zijn liefde maakt dat de lasten van je schouders kunnen vallen, en doordat ik dat uitstraal op de mensen, verlaten ze vaak een stuk lichter het biechthokje. Een blij hart wordt gemakkelijker volmaakt dan een bedroefd hart!

Ik nodig regelmatig priesters bij mij thuis uit, om te praten over geestelijk leven en pastoraat. Samen met een groep andere priesters richt ik een congregatie op. We krijgen de kerk van Santa Maria in Vallicella toegewezen en we houden daar onze samenkomsten met gebed en muziek. Alle menselijke gaven moeten ingezet worden! Samen vormen we een onafhankelijke, zelfbesturende gemeenschap. We noemen ons ‘de Oratorianen’. Van het Latijnse woord orare, bidden. Het muzikale genre van oratoriummuziek is hierop gebaseerd. Giovanni Pierluigi da Palestrina, de beroemde componist, stelt voor om muziek voor ons te componeren. We raken innig bevriend en zelfs in de laatste momenten van zijn leven ben ik bij hem.

Met deze muziek komen we terug bij Herman Finkers, die met zijn Missa in Mysterium en Jorismis het eerbetoon aan het Christus-mysterie voortzet.
Kunsthistoricus en muzikant Andrea Maddalena gaf jou een stem. Hij groeide op in Rome en tijdens zijn studententijd zat hij graag met zijn vrienden op het pleintje voor de kerk van Santa Maria in Vallicella.