Als 10e kind in het gezin brengen mijn ouders mij op 8-jarige leeftijd naar het klooster in Disibodenberg. Mijn vader, graaf Hildebert, en mijn moeder baseren dit op het oudtestamentische gebruik om je tienden te offeren. Ik krijg er goed onderwijs, maar het is verdrietig om zo jong van mijn ouders gescheiden te worden, en ik zou dat nooit iemand aanraden.
Op mijn 15e treed ik toe tot het klooster onder de regel van Benedictus, en later word ik abdis van het vrouwenklooster. Ik houd me daar met allerlei vakgebieden bezig. Ik beschrijf planten, dieren, gesteenten met hun geneeskrachtige toepassing, gebaseerd op de humorenleer: dat is de middeleeuwse leer van de vier lichaamsvloeistoffen. Ik schrijf ook regelmatig in positieve zin over seksualiteit en beschrijf zelfs het vrouwelijk orgasme- dat doet in die tijd eigenlijk niemand, maar ik wel. Ik ontwikkel ook mijn eigen alfabet, dat ik voor mijn taal Lingua Ignota gebruik.

Ik krijg visioenen, die ik opschrijf. Ik weet dat men dat tegenwoordig vaak afdoet als de lichtflitsen die je ziet als je een migraineaanval hebt. Maar het beschrijven van een fenomeen doet niets af aan de diepere betekenis ervan. Min of meer deze discussie had ik bijna 900 jaar geleden ook. Sommigen hebben ontzag voor mijn visioenen, terwijl anderen mij voor gek verklaren. Ik ben dan ook blij als de kerk deze visioenen later officieel goed zal keuren. Op basis van deze visioenen componeer ik muziek.
Ik voel me een veertje in Gods hand. Alles hangt met elkaar samen. In de mens zijn lichaam en ziel één. De mens is de spiegel van God, en verantwoordelijk voor zijn medeschepselen, en dat heeft mij altijd gedreven.
Ik besluit om zelf een klooster op te richten op de Rupertsberg in Bingen am Rhein, tot grote irritatie van de abt van Disibodenberg. Hij vindt het nogal eigenwijs van me, en wil me graag in zijn eigen klooster houden. Ik heb geregeld botsingen met hem. Ondanks de tegenwind word ik bekend en heb ik een behoorlijke invloed. Ik schrijf met allerlei mensen brieven, en steek mijn mening niet onder stoelen of banken. Ik geef hooggeplaatste mensen, van paus tot keizer, advies. Soms naar aanleiding van een vraag van hen, soms omdat ík vind dat zij het advies nodig hebben. Maar ik houd mensen altijd voor dat wie God wil ervaren, nederig moet worden. Later word ik kerklerares genoemd. Ook is mijn muziek bekend geworden. Van de 80 stukken die bewaard gebleven zijn, wordt er nog geregeld muziek uitgevoerd.

Beatrice de Graaf stond model voor je. Ze is historicus en hoogleraar aan de faculteit geesteswetenschappen van de Universiteit Utrecht. Ze is bekend als terrorisme-expert en treedt regelmatig op bij talkshows en lezingen. Ze is zeer deskundig, heeft een brede blik en laat ook ook onder meer haar theologische visie op het kwaad graag horen. Dat maakt haar een waardig model voor jou.